S Ö Z A L T I

28 may 1997 b.dortmund - yuventus matçı | idman

1996-97 Uefa çempionlar liqasının finalı. Hazır dortmund da finala çıxmışkən yad ediləsi oyunlardan biridi. Bura qədər 1995 və 1996 bundesliqa çempionu olan Dortmund o sezon b qrupunda 6 oyuna 4 qələbə, Polşanın widzew lodz klubu ilə 2-2 heç-heçə və evdə atleticoya 1-2 hesabla məğlub olaraq 13 xal və averajla Atletico Madridin gerisində 2-ci olmuşdu. Juventus isə c qrupunda 5 qələbə və səfərdə Rapid wienlə 1-1 qalaraq 1-ci olmuşdu. Yeri gəlmişkən, fənərbağçanın Manchester unitedi elvir boliçin qoluyla 1-0 məğlub etdiyi həmin o məşhur oyun da bu qrupda baş vermişdi. Bununla da Unitedin Avrokubok oyunlarında Old Trafforddakı 40 illik məğlubiyyətsizlik seriyası başa çatmışdı.
4/1-də dortmund 1996-cı ilin Fransa çempionu və öz qrupunu 1-ci bitirən Auxerre-i rahatlıqla 3-1 və 0-1 hesabı ilə keçir. Yuventus da nisbətən rahat rəqib olan norveçin rosenborg klubunu 1-1 və 2-0 la keçir. ( deyirəm dönəmin çempionatlarına baxe. İndi nəinki Rosenborgu və Auxerre-i hətta o dövrün güclü Hollandiya klublarını da 8/1-də görmək çətin məsələdi. Türklər demiş makas çox açılıb.) yarımfinalda borussiya Manchester unitedi hər iki oyunda da 1-0 məğlub edir. Maraqlıdı ki, bu matçlar 2024 sezonunun psg ilə olan oyunlarının kopyasıdı. Juventus 1996-cı ilin finalında qalib gəldiyi Ajaxı 1-2 və 4-1 hesabı ilə darmadağın edir. Bu arada Ajax da 1994-95 çempionlar liqası çempionu idi. İzlədiyim ən yaxşı Ajax komandalarından biri idi. Milanı həm öz qruplarında 2 dəfə, həm də finalda keçmişdilər. Z kuşağı nə var bunda? Milan onsuzda zəifdi desə də, söhbət əfsanə milandan gedir.
Və 28 may 1997. Bavariyanın keçmiş evi Münhen olimpiya stadionu. Möllerin, kohlerin, riedlenin, chapuisatın və baş məşqçi ottmar hitzfeldin dortmundu deşamın, zidanın, vierinin, Del pieronun və əfsanəvi baş məşqçi, bundan 9 il sonra İtaliya milli komandasına dünya çempionluğu qazandıran marçello lippinin yuventusuna qarşı. Əlbəttə ki, keçən ilin çempionu Yuventus favorit idi. Amma 29-cu və 34-cü dəqiqədə euro 1996-da ingiltərənin xəyallarını puç edən Karl heinz riedle səhnəyə çıxdı. Yuventus şok olmuşdu. 1-ci dövrə belə bitdi. 2-ci dövrədə isə nələr oldu nələr. Zidanın dirəkdən dönən topu, vierinin əl ucbatından sayılmayan qolu və del pieronun əla daban qolu. Hesab 2-1 olmuşdu. Amma 70-ci dəqiqədə Chapuisatın əvəzinə meydana daxil olan və bütün karyerasını yalnız Borussiya dortmunda fəda edən Lars Ricken abimiz oyuna girdi. Və girəndən 16 saniyə sonra çempionlar liqası finallarının bəlkə də ən yaxşı qolunu vurdu. Yuventusun qapıçısı peruzzi çox öndə dayanırdı oyunlarda. Bunu görən möller pası Rickenə verir və Ricken xarüqə yaradır. 20 dəqiqə sonra isə oyun bitir. Və dortmund tarixinin ilk çl finalında qalib olur. Haşiyəyə çıxım: 2013-də bavariyaya uduzan dortmund da pis komanda deyildi. Sadəcə bəxtləri gətirmədi. Bu il isə Real madridlə işləri çox çətin olacaq. Çempionluq xəyaldır. 27 il öncə də xəyal idi amma bacardılar. Görək bu il necə olacaq.

Əfsanəvi fosforlu sarı forması ilə Dortmund komandası


Həmin o məşhur vuruş



Seremoniya





Bu da türkçə icmal

https://www.dailymotion.com/video/x60fuiv

tissot prx | texnologiya

Son illərin ən "xod" gedən qol saatı. Ölkəmiz standartları üçün baha olsa da 1000 dollardan ucuz olduğu üçün birinci dünya ölkələrində "affordable" seqmentinə daxil olur.


Tissot, saatın dizaynının 70-ci illərdə satdığı tissot seastar modelindən götürüldüyünü deyir.

Amma həmin seastar modelinin dizaynının da Audemars Piguet royal oak-dan ilhamlandığını hər kəs yaxşı bilir.

Saatın bilərziyi royal oak-da olduğu kimi inteqrasiya olunmuş bilərzikdi. Yəni bilərziyin saatın gövdəsinə birləşən birinci parçası gövdəyə inteqrasiya olununub və tam qatlanmır.

Elə bu səbəbdən də saatın ayaqdan-ayağa (lug to lug) uzunluğu xeyli böyükdü. Belə olan halda qol ölçünüz incədisə saatın bilərziyi qolunuzdan kənara "daşır".

Normalda 42-43 mmlik saatları rahatlıqla taxan mənim belə biləyimdə 40 mmlik versiyası böyük görünürdü. Ona görə alarkən taxıb yoxlamaq lazımdı.
Kvars versiyada sferblat sadə dizayndadı. Xəfif sunburst effekti var.

Mexaniki versiyada isə vafli dizaynına sahibdi

Saatla bağlı ən böyük müzakirə mövsuzu içindəki mexanizmdir. Powermatic 80 mexanizmi 80 saat enerji rezervi versə də mexanizmin bəzi detallarının plastik olması fikir ayrılığına səbəb olub. Bəziləri plastik detalların metal detallar kimi bir-birinə sürtünərkən yeyilmədiyini və buna görə uzunömürlü olduğunu deyir. Bəziləri də plastik detalların aztapılan olduğu üçün saatın təmirinin çox çətin olduğunu deyir.
Saatın populyar olmasına görə tonla fərqli rəngi və versiyası mövcuddu.
35 və 40 mm-lik kvars versiya

35 və 40 mm-lik mexaniki versiya

42 mm-lik mexaniki xronoqraf versiya


Və ən bərbad versiya olan digital versiya


Alternativi üçün (baxma: citizen tsuyosa)

ray ban | sağlamlıq

1936-cı ildə qurulmuş olub 1999-cu ildən etibarən luxottica'nın tərkibinə alınan, Verdiyin pulun son qəpiyinə kimi layiq olan,
aviator wayfarer və clubmaster seriaları ilə məşhurlaşmış amerika mərkəzli eynək şirkəti. bütün təbəqələrdən olan insanlarçün əlçatan olan azsaylı brendlərdən biridir. Bir milyarderin də gözündə görmək mümkündür, orta gəlirli insanın da.

Materialının premiumluğunu əlinə aldığın andaca hiss edilir. möhkəm, dözümlü olmasına baxmayaraq yüngül və keyfiyyətli materialdan olması sayəsində burunun üstündə gözəçarpan izlər qoymur və eynək taxdığını belə unutdurur adama. Lensləri modeldən asılı olaraq polikarbonat və ya mineral şüşədir. Onsuz da yetəri qədər pul verilir deyə, məncə, bir azca artıq ödəyib mineral şüşə olanı almaq daha məntiqlidir.

Almaq istəyənlər üçün texniki 1-2 detala deyinim. Yəqin ki, eynək taxan hər kəs "50/22/150" tipli yazıların çərçivə ölçüsü, burun hissənin genişliyi və sap uzunluğunu bildirdiyindən agahdır. Deyildisə də, artıq öyrənmiş oldu. ray-ban Modellərinə göz atarkən əlavə olaraq, əksər hallarda "g15" yazısını görmək mümkündür. G15 ray-ban'in 1937-dən bu yana istehsal etdiyi ən əsas şüşəsidir. G15-lə bərabər "b15" yazısını da görmək mümkündür. Bu kodlar şüşənin kodlarıdır. "g" hərfi "green", "b" hərfi "brown" sözündən gəlir, şüşənin rəngini bildirir. "15" rəqəmi isə lenslərin filter göstəricisidir. işığın 85%-ni bloklayıb 15%-ni buraxdığını göstərir. Təbii ki, bunlar standart (yəni sadəcə uv qorumalı) lenslərə aiddir, polarizə lenslərdə durum dəyişir.

Polarizənin də nə olduğunu bilməyənlər üçün qısaca izah edim. Polarizə qat gözün yorulmaması və daha aydın görüş üçün istifadə olunur. Ən əsas özəlliyi rəngləri daha kontrastlı, daha canlı verməsi və ən əsası da, yansımaları önləməsidir.

Yansıma deyərkən işığın qışda qarın, buzun, yayda asfaltın, maşınların, suyun üzərində yaratdığı bütün növ üfüqi olan parıltıları nəzərdə tutulur. Düzü, yuxarıdakı şəkildə bir az şişirdilib, ancaq məntiqi başa düşmək üçün yetərlidir. Bu arada, diqqət etdinizsə, bir əvvəlki cümlədə "üfüqi" sözünə xüsusi vurğu etdim. Çünki şaquli olan(məsələn, yandan və ya binaların şüşələrindən gələn) parıltıları önləmir. Əslində, polarizənin niyə belə işlədiyinin məntiqini mən də tam dəqiq bilmirəm* biri çıxıb bu barədə entri yazsa, əla olardı . Ancaq müqayisə olaraq fotoqrafiyadan anlayışlı şəxslərə polarizə lens filterləri üzərindən başa sala bilərəm. İstifadə edənlər bilir ki, bu filterlər lensin önünə taxılanda təkər kimi 360 dərəcə döndürmək olur. Duruma uyğun olaraq onu fırladıb fotosu çəkiləcək yeri polarizə edirik. Lakin gün eynəklərində şüşənin üzərinə əlavə vasitə taxılmayıb birbaşa olaraq şüşənin özünə çəkildiyindən sadəcə müəyyən limitli bir bucaq altında olan parıltıları önləyir. işığı yansıdan və gözü yoracaq olan parıltılar əksər hallarda qar, buz, qızmar günəş altındakı asfalt, maşınların və suların səthləridir, hansılar ki, yerə üfüqi şəkildə paraleldir, ona görə də eynəklərdə şaquli yox, üfüqi işığın qarşısını alacaq formada polarizə qat çəkilir. * nəsə elə bil çox qəliz oldu

Bir ray-ban Eynəyi seçərkən onun polarizə olub-olmamasını anlamaq isə çox bəsitdir. Bütün Ray-ban eynəklərinin sağ (öndən baxanda sol) şüşəsinin küncündə marka adı kimi "ray-ban" yazısı olur. Əgər eynək polarizədirsə, marka adının yanına bir də "p" hərfi qeyd olunur

və şüşənin üstündə standart olaraq "g-15" stikeri deyil də, "polarized" yazılı sticker olur.

Eyni zamanda kodlama olaraq da eynəyin sol sapının içərisində ən sonda rəqəm və "p" hərfi ilə işarələnir. Misalçün öz eynəyimdəki kod:

Eynəyin qutusunun içərisində çıxan təlimatda sapdakı son 2 rəqəm və hərfin eynəyin günəş radiasiyasına qarşı nə dərəcədə qorunma təmin etdiyini bildirdiyi qeyd oıunub:
0 - çox zəif
1 - zəif
2 - orta
3 - yüksək
4 - çox yüksək
"n" hərfi "normal", "p" hərfi də dediyimiz kimi "polarized" anlamına gəlir.

Reddit'dən tutmuş quora'ya, ordan da üzü türk forumlarına qədər saysız-hesabsız başlıq açılaraq soruşulan, hətta bakıdakı rəsmi satış yerlərində belə cavabı tam əminliklə verilə bilməyən bir suala tam rəsmi bir cavab vermiş olum. Məsələ belədir ki, insanlar eynək alarkən "uv400 yoxsa polarized?" seçiminə düşürlər. Hər zaman da sual yaranır ki, "görəsən, polarizə eynəklər həm də uv400-dür?". Özüm keçən ay araşdırma edəndə dəqiq cavab tapmadığım üçün şirkətin amerikadakı müştəri xidmətlərinə mail yazdım. Sağ olsunlar, gün ərzində də cavabladılar və buradan elan edirəm mən də -*
"bütün ray-ban eynəklər uv400 qorumalı şüşəyə sahibdir. mavi işığın böyük çoxluğunu, uv-a və uv-b kimi zərərli şüaların isə 100%-nin qarşısını alırlar. yəni polarizə olan ray-ban'lar həm də uv400-dür. Lakin özlərinin qeyd etdiyi bir əmmanı da deyim. Polarizə olan ray-ban eynəklər g-15 (və ya b-15) kodlu şüşəyə sahib olduqları deyilsə də, "texniki olaraq" 15 sayılmırlar. Çünki mail'də qeyd olunmuşdu ki polarizə olduğundan bu şüşə normal işığın 89%-ni bloklayır və 11%-ni keçirir. Bu da "texniki olaraq" şüşənin g-15 deyil də g-11 olmasına gətirib çıxarır.

Son olaraq, ümumən gün eynəyi almaq istəyənlərə eynəksiz gəzəndə gözləri sulanan biri kimi mənim tövsiyəm o olardı ki, mütləq şəkildə polarizə olan eynək alsınlar* polarizə ray-ban üçün əlavə 50$ ödəməlisiniz . Xüsusilə də maşın sürənlər, uzun yola çıxanlar üçün həyat qurtaran şeydir polarizə eynək. Çünki mən özüm sadəcə uv400 olan eynək taxanda davamlı şəkildə "eynəyin də var, niyə gözlərini qıyırsan?" deyirdilər. Bunu istifadə edəndən sonra anladım ki, problem polarizə olmamasında imiş: o yansımalar gözümü qamaşdırırmış. Həmçinin, 200, 300, 500 - hər nə qədərdirsə, pula qıyın, mütləq şəkildə eynək işinin içində olan markaları alın. Ray-ban olmasın, olsun persol, oakley, tom ford, prada və s. Əsas odur güvənilir brend olsun. Həm də ki, yazıda qeyd etdiyim 85-89% işığı bloklamaq məsələsi də gözünüzü qorxuzmasın. İllər Əvvəl 50-60 manatlıq poddelka eynək taxırdım, hansı ki bildiyin adi qara plastik idi, "gün eynəyi" adı altında qaraldırdı hər yeri. Kiminsə axşam vaxtı gün eynəyi taxdığını görəndə də qəribsəyirdim ki, kor kimi heç yeri görmədiyi halda bu niyə gözündən çıxarmayıb? Dünən başıma gələn bir hadisədən sonra indi anlayıram o insanları. Dünən axşam şəhərdə dostumla qarşılaşanda "hava qaralıb, gün eynəyi niyə taxmısan?" deyəndə ayıldım ki, eynəyimi dəyişməmişəm, gözümdə qalıb. İnsan kağız üstündə "89% işığı bloklayır" cümləsini görəndə elə bilir ki, hər yeri zil qaranlıq edəcək. Di gəl ki, digər şəffaf eynəyimdən tək fərqi ətrafı cüzi bir yaşıl filterlə göstərməsidir, hansı ki buna rəğmən əşyaların rənglərində və tonlarında bir qram dəyişiklik yoxdur, necədirlərsə elə də görünürlər. Amma bununla belə günəş və ümumiyyətlə, digər işıqlar insanın gözünü bir qram da yormur* türklər demiş, ohh, dünya varmış. İndi oturub illərdir niyə ağıl edib düz-əməlli bir gün eynəyi almayıb gözlərimə əziyyət vermişəm deyə heyifsilənirəm.

Yekun olaraq, Ortalıqda həddindən çox geydirmə ray-ban var. Əvvəllər original ilə fake arasındakı fərqi lazer ilə şüşəyə qazınmış "rb" loqosundan, kodlardan və s şeylərdən anlamaq asan idi, amma indi elə fake ray-ban'lar var ki, heç illərin optikaçısı belə ayırd edə bilmir hansı originaldı, hansı fake. Yuxarıda bir yazar hər gələnin gözündə ray-ban olduğunu deyib, ancaq demək olar 90%-i fake ray-ban'dır. Odur ki, rəsmi satış nöqtələrindən almaq lazımdır. Bakıda occi və 28 mall'dakı sunglasshut mağazalarını məsləhət görürəm. Əsas da sunglasshut. Çünki ray-ban şirkəti luxottica'nın tərkibindədir və sunglasshut da luxottica qrupun məhsullarını satan ən əsas mağazadır. Türkiyədən alınacaqsa, atasun optik və elə ordakı sunglasshut məsləhətdir. Amma məncə, ən yaxşısı ya amazon'da rəsmi ray-ban mağazından və ya elə sırf ray-ban'ın öz saytından almaq ən yaxşıdır. 10-15 gün gözlə, amma ən azından için rahat olsun ki, tamamilə original, keyfiyyətli və ömürlük bir eynək almış olacaqsan. Həm də ki, öz saytında digər yerlərdə olmayan hər cürə "option"ları görmək mümkündür. İstədiyin kimi çərçivə, şüşə rəngini, polarizə olub-olmamasını, hətta üzərinə lazerlə söz yazılmasını belə seçmək olur. Şəxsi zövqümcə elə ən yaxşısı, wayfarer modelini almaqdır. 70 illik klassikləşmiş dizayn elədir ki, hər tip üz quruluşuna, hətta eynək yaraşmayan insanlara belə yaraşır. Əslində, wayfarer özü öz içərisində "classic/ ease/ new/ folding/ mega" olaraq 5 tipə bölünür. Entri yetəri qədər uzun olduğundan model fərqlərinə girib daha da uzatmaq istəmədim. 2 ay elə didik-didik araşdırma elədim ki, bildiyin satış mütəxəssisinə çevrilmişəm :d. Odur ki, almaq fikrinə düşən olsa, heç çəkinmədən mesaj qutumu yaşıllandıra bilər, əlimdən gələn hər köməyi edə bilərəm.

1984-85 serie a sezonu | idman

Serie a tarixinin ən gözlənilməz sonla başa çatan sezonu. Ümumiyyətlə bu sezon bir çoxlarına görə "serie a-nın serie a olduğu illər" ifadəsinin ilk ilidir. Amma real yanaşsaq 1982-83 sezonundan, yəni Michel Platininin Yuventusa transferindən sonra hər şey möhtəşəm olmağa başlayır. Zatən Yuventusda Gaetano Scirea, Antonio cabrini, Marco Tardelli, ən yaxşı çempion ola bilməyən komanda olan 1982 Braziliyasını ağlar qoyan Paolo Rossi və gəlmiş keçmiş ən yaxşı qapıçılar siyahısında mənə görə ilk 3-lükdə olan Dino Zoff da var idi. Platini gələndən sonra olur konfet.
Amma gələk bu sezona. Əsas Komandaların vəziyyətini ayrı-ayrı yazmağa çalışacam.
Yuventus keçən sezonu çempion olaraq bitirmiş və ümumilikdə 21 çempionluğa çatmışdı. Yayda lazionun super ulduzu Bruno giordano ilə razılığa gəlsələr də, bruno sonradan astronomik maaş tələb edir və iş pozulur. Zatən bu sezon lazio da serie b-yə düşür. Bruno da növbəti sezon Napoliyə keçir. Amma bu sezon yuventusun işləri yaxşı getmir və ilk 5-likdən kənarda qalırlar. Buna baxmayaraq komandanın ulduzu olan və 1984-də Fransa ilə Avropa çempionu olmuş Platini 18 qolla sezonun bombardiri olur. Serie a-dan əli üzülən Yuventus fikrini çempionlar liqasının keçmiş adı olan Çempion klublar kuboku turnirinə verir. Heysel faciəsinin baş verdiyi finalda məhz Platininin penaltisi nəticəsində Liverpool üzərində qələbə ilə Avropanın böyüyü olurlar.
Sezonun Daha bir önəmli hadisəsi isə tarixin ən yaxşı oyunçusunun Barcelonadan Napoliyə transfer olunması idi. Bəziləri Maradonanın Barcelonada istəniləni vermədiyini düşünərək onun kaprizli olduğunu bildirir. Amma Barcelona - Maradona məsələsi tamam başqa söhbət mövzusudur. Çoxları Napolinin çempion olmağını gözləsələr də bu 3 il sonra baş verir. Komandanın ən yaxşısı Maradona olsa da təkbaşına Napolini çempion etməsi imkansız idi. Ətrafında yaxşı oyunçular yığılandan sonra o, tarix boyu şimallılar tərəfindən lağ edilən və ələ salınan Neapolu 2 dəfə İtaliyanın böyüyü etməyi bacarır.
Fiorentina isə 82 Braziliyasının əfsanə kapitanı və karyerasında sadəcə 1 sezon Avropada oynayan Socratesi transfer edir. Amma matçlarda istəniləni verə bilmir, məşq üsullarını bəyənmir, həddindən artıq siqaret çəkir və içki içir, məşqçilərlə dalaşır və sezon sonunda Braziliyaya qayıdır.
Roma 1982-83 sezonunu çempion bitirəndən sonra 1984 Çkk turnirində liverpoola penaltilər seriyası nəticəsində məğlub olur. Romanın əsas ulduzlarından biri yenə 82 Braziliyasının oyunçusu olan Falcao idi. Onun çkk finalında penaltini vurmaqdan imtina etməsi, sol dizindən zədələnməsi, komandanın onun üçün həddən artıq pul xərcləməsi Falcaonun da sezon sonunda Braziliyaya qayıtması ilə nəticələnir.
Demək olar ki, sezonun ən yaxşı heyətlərindən birinə sahib olan İnter isə o qədər yaxşı nəticələr əldə etmir və sonda 3-cü olur. Milan da eynilə qənaətbəxş çıxış etmir və sezonu 5-ci bitirir.
Gələk Çempion Hellas Veronaya. Bu hadisəni yalnız 2016-cı ildəki Leicester city çempionluğu ilə müqayisə eləmək olar. Belə nağıllar məncə bir də olmayacaq. Zatən Veronanın ilk və tək çempionluğudu. Bu "balaca" klubun çempionluğunda əsas rollar yayda transfer edilən alman Hans Peter briegel və danimarkalı preben elkjaer ilə birlikdə oyunun sistemini onların üzərinə quran baş məşqçi osvaldo Bagnoli olur. Qapıda da garella əfsanələr yaradır, amma sezon sonunda çempion olmaq üçün sağa sola pul xərcləyən (təbii ki, bunda siciliya mafiyasının da rolu böyükdür) Napoliyə keçir. Komandanın əsas qol maşını guiseppe Galderisi olur və ümumilikdə 11 qol vurur. Hellas verona ilk turda maradonalı Napolini 3-1 məğlub edir. Yuventusu ilk dövrədə 2-0, Romanı isə 1-0 la keçirlər. 2ci dövrədə isə hər ikisi ilə heç-heçə edirlər. İnter və milanla isə hər iki dövrədə matçlar heç-heçə bitir. Verona sezon boyunca sadəcə 2 dəfə məğlub olur. 15-ci turda avellinoya 2-1, 25-ci turda Torinoya 1-2. Ki Torino da bu sezonu əla keçirib sonda 2-ci olur. Ümumilikdə verona 30 oyuna (15 qələbə, 13 heç-heçə və 2 məğlubiyyət) 43 xal toplayır. 29 tur lider olurlar. Sadəcə 16-cı turda İnter 1 həftəlik lider olur. O dərəcədə əzmkar oynayırlar. Coppa Italiada isə 4/1-də İnterə uduzurlar. İnter yarımfinalda Milana, milan isə finalda Sampdoriaya məğlub olur.
Bir haşiyəyə də çıxmasam olmaz. Serie a tarixində məhz bu sezon bir ilk gerçəkləşir və bu sezondan sonra bir daha bunu etmirlər. Bura kimi hansı hakimin hansı oyunu idarə edəcəyi 3-5 gün qabaqcadan müəyyən olunurdu. Amma bu mövsüm məhz oyun günü püşk ilə hakimlər təyin edilir. Və Hellas verona çempion olur. Və bir daha bu üsul təkrarlanmır. Və verona kimi "balaca" komandalar bir daha çempion ola bilmir. İf you know, you know.
Son olaraq fantastik mövsümün ilk 5-liyi və bəzi səhnələr:

28 may 1997 b.dortmund - yuventus matçı | idman

tissot prx | texnologiya

ray ban | sağlamlıq

1984-85 serie a sezonu | idman

red hot chili peppers | musiqi

kodak

1986 klivlend şar festivalı | tarix

(youtube: )

i̇qbal bano | musiqi

kənarda qalmış izlənməsi lazım olan filmlər ★ wiki | kino

Bu siyahını hazırlamaq üçün 6 ayımı fəda eləmişəm. İlk başlar çətinlik çəkirdim çünki filmləri izləyib ona görə yerləşdirmək lazım idi. Bunu hazırlamaq üçün isə ekşi-dəki bir başlıq ilham verdi. Siyahıda çox az sayıda Asiya filmi olacaq. Bu normaldır. Çünki bütün günümü film izləməklə keçirən biri deyiləm. 2-3 ildir də baxmıram filmlərə yəni bu filmləri izləmək üçün bir neçə ilim gedib. Siyahıda ancaq İMDb-dən kənar qalmış amma izlənməsi lazım olan filmləri qeyd edəcəm. Bir neçəsi haqqında qısa icmal yazmışam. Məni izləyən yazarlar bilir əslində bu filmlərin əksəriyyətini əvvəllər başlıq-başlıq açıb qoyurdum. Sonra sildim. Bu dəfə isə hamısını bir araya gətirdim. Amma hər kəsin rahat şəkildə izlməsi üçün siyahını uzatmayacam. Sadəcə ən üstün bildiyim 150 filmin adını qeyd edəcəm.

1. The Cabinet of Dr. Caligari (1920) - Bir insanın artıq dözə bilməyib bəzi şeyləri özü ilə paylaşa bilmədiyi və məhz olaraq dəlicəsinə hay0qırmasıdır bu film və belə bir axımda paylaşıb hansı ki, Kubrick-in
*a Clockwork Orange* filmi buna misaldır.

Ən gözəl hissəsi - Jane, səni sevirəm , mənimlə evlənərsən ? - Biz kraliçalar qəlbimizin səsini dinləmərik...

2. À Nous la Liberté (1931) - Rene Clair tərəfindən çəkilmiş komediya-müzikal janrında çox gözəl filmlərdən biridir. Çaplin-in Modern Times ilə oxşarlığını görmək olar. Emile və Louis həbsdən qaçmaq üçün yollar axtarır və qaçmağıda bacarırlar. Lakin polis Emile-ni yaxalayıb yenidən həbs edir. Louis isə böyük iş adamı olur. Həbsdən çıxan Emile Louis-in yanına gedir. Lakin sonra bəlli olur ki, Louis həbsdən qaçıb. O dönəm rejimini, insanların robotlaşmasını ciddi şəkildə tənqid edilir.

3. Rosemary's baby (1968) - *Roman Polanski*nin "*The Apartment*" trilogiyasının ikinci filmi olan qorxu-triller-dram janrlarının harmoniyasında ən sevdiyim filmlərdən biridir. Çox xüsusi yerə sahibdir. Filmin çəkilişləri zamanı Polanski satanist kilsəsinin qurucusu olan Anton Szandor Lavey ilə görüşmüş və onun fikirlərini dinləmişdir. Lakin dediklərinin heç birini yerinə yetirməyən rejissor filmdə həddindən artıq şiddətdən qaçınmışdır. Sürrealizm sevənlərində mütləq göz atması gərəkən film iki xoşbəxt cütlüyün həyatlarını yenidən qurmağa çalışmasından danışılır. Lakin yeni köçdükləri dairədə hər şey qəribə bir hal alır. Rosermary's baby bir çox katolik kilsəsi tərəfindən tənqidlə qarşılanıb. Bir xeyli aksiya keçirilib amma uğurlarının qarşısı alına bilinməyib. Həmçinin film haqqında suallarınız olsa qeyd edərsiniz izah edərəm.

4. All the President's Men - (1976) - Alan J. Pakula tərəfindən çəkilmiş bioqrafiya janrında filmdir. Məşhur Watergate skandalını ələ alan filmdə Dustin Hoffman və Robert Redford mükəmməl aktyorluq göstərib. Dönəmin prezidenti Nixon və skandal ilə maraqlananlar mütləq göz atsın.

5. To Be or Not to Be (1942) - Təbii olaraq özümü daha çox avropa kinemotoqrafiyasına verdiyim üçün siyahıda alman rejissorların filmləri olacaq. Bunlardan biri Ernst Lubitsch Oskar nominasiyalı amma lazımı dəyəri görməmiş filmidir. İkinci dünya müharibəsi ərəfəsində Polşa və Nazilər arasındakı münasibət qara yumor ilə göstərilir. O dönəm bir polşalı olmaq nə qədər çətin imiş.

6. Edward Scissorhands (1990) - Tim Burton-ın yaratmış olduğu gənclik filmi kimi görünsə də tərkibində cəmiyyət tənqidi olan əjdaha filmlərdən biridi. Burton özünü Johnny Depp rolundakı Edward ilə birləşdirib.)

7. Dogville (2003) - Trier-in şahəsəridir. İnsanın ayrılmaz filmləri olur. Mənim filmimdir. yüzlərlə, minlərlə filmə baxsam belə bu film hər dəfə ən əjdahalar siyahısına mütləq qoyaram. Sonluq məni məhv etdi. Trier içimdəki bütün satanist ruhu ayağa qaldırdı. Həqiqətən də insanları əhilləşdirə bilməzsiniz.

8. Dancer in the Dark (2000) - Sən necə film idin elə ? Trier yenə stilindən kənara çıxmır Björk-ün mahnıları ilə izləyicini məhv edir. Sonluq da nə qədər kövrəlmişdim..

9. Pink Floyd: The Wall (1982) - İlk başlarda anlamaqda çətinlik çəksəniz də Syd Barret-i tanıyanlar üçün mükəmməlləşəcək filmdi. Həm Pink Floyd haqqında geniş məlumat əldə edirsiniz həmdə kənardan Syd-nın çəkdiyi əzab-əziyyətləri görürsüz. Mütləq Syd haqqında məlumat əldə edin sonra keçin filmi izləyin. Day bəsdirin hey you mahnısını paylaşdınız.

10. The Virgin Spring (1960) - Yenə Bergman əfsanəsi. Bu dəfə ssenarisi ona aid deyil və ssenari orta əsr miflərinə əsaslanır. Əsas mövzu paganizm olsa da əslində bütün dinlərin bir olduğunu və dəyişən heç bir şey olmadığını deyir. Dərin mövzusu ilə çox gözəl qisas filmidir. Hətta rejissor insana Dogville filminin son səhnəsi kimi təsir bağışlayır. Tanrı sən orda idin, hər şeyi gördün..Amma heçnə etmədin !

11. The Miracle Worker (1962) - Türk istehsalı Evim Sensin filminin ilham mənbəyi olan "kinoman"ların ən sevimli filmlərindən hind istehsalı Black-in orijinal versiyasıdır əslində. Patty Duke mükəmməl iş çıxarıb və Oskar alan ən gənc qadın olaraq tarixə damğa vurub.

12. Germany Year Zero (1948) - haqqında çox insan bilməz. Amma Rosselinin mükəmməl filmlərindən biridir. Yenə ikinci dünya müharibəsi və buraxdığı dərin izlər. O qədər mükəmməl filmdir ki, məndə buraxdığı izlər izah oluna bilməz.

13. The Young and the Damned (1950) - Bu filmin adı türk dilinə unutulmuş kimi tərcümə edilib. Həqiqətən də belədir həmin filmin ssenarisi həm də filmin özü. Luis Buñuel ola bilər bir çoxuna görə kino sənətinin tanrısı deyil. Amma mükəmməl rejissordur. Bu film onun başını bir xeyli ağrıtmışdır və Meksikalılar onu bu filmə görə bir xeyli tənqid etmişdi. Burjua çirkinliyini göstərən ən böyük rejissordan mükəmməl film. Həyatınızın gərçəkliyini görmək istəyirsinizsə o çərçivədən çıxın və çölə baxın. 3 mkr kruqundakı qullara baxın. Güləcəksiniz. Amma ağlamalıdır. Bu film də belədir.

14. Life Feels Good (2013) - Tək kəlimə ilə möhtəşəm filmdi. Ağlamalı dram filmləri axtaranlar mütləq izləməlidir. Dawid Ogrodnik mükəmməl aktyorluq nümayiş etdirib.

15. The Cranes Are Flying 1957 - ahhh bu qadınlar..faşistlərdən daha qəddardılar..Bir-başa insanın qəlbini hədəf alır. kimi mükəmməl dialoqlara sahib olan rus filmidir.

16. Pride & Prejudice (2005) - Ən sevdiyim bir neçə melodrama filmlərindən birdir. Bu versiyasını qeyd edəcəm siyahıya istəyənlər arxivlik olan digər versiyasını da izləyə bilər. Amma Keira Knightley olan heç bir keyfiyyətli filmi qaçıra bilmərəm.

17. Sleepers (1996) - Mükəmməl aktyorlar heyətindən ibarət mükəmməl filmlərdən biridir. Hər yerdə haqqının tapdalanması sadəcə amerika ədalətsizliyinin açıq şəkildə göstərilməsidir.

18. Funny Games (1997) - Yanlış xatırlamıramsa bu film haqqında icmalı Haneke adlı başlıqda qeyd etmişdim. Girib ordan oxuya bilərsiniz. #245200

19. Naked (1993) - Bu film sənət əsəridir. Bir filmdə bu qədərmi gözəl, dərin dialoqlar olar ? Bir insanın ruhunun çılpağlığını göstərir. Ruhsal olaraq adamı məhv edir, parçalayır. İkinci dəfə baxmaram o dərəcə ağzıma sıçıb.

20. Pickpocket (1959) - Robert Bresson-un ən sevdiyim filmlərindən biri. Dostoyevskinin Raskolnikov obrazını xatırladan Michel obrazı. Haqqında geniş yazını yenə kinozadə-dən oxuya bilərsiniz. Bilirəm bir neçəsinə itici gələcək. Amma əziyyət çəkib bir şeylər yazmışam və bura qoysam siyahı həddindən artıq uzun olacaq. Ona görə ordan keçib ətraflı oxuyun. Narahat olmayın sayta daxil olanda mənim cibimə pul daxil olmur.

21. Ballada o soldate (1959) - Rusiyanı Oskara apara bilən öz janrının ən yaxşılarından biridir. Mükəmməl bir filmdir. Axıcılığı, bəsit dili. Yorulmadan izləyirsən. Amerikanın qəhrəmanı və yaxud yəhudilər haqqında bəsit , kütləvi film deyil.

22. Control (2007) - Joy Division qrupunun üzvü İan Curtis-in həyatından bəhs edən bioqrafiya janrında olan film bəlkə də bir musiqiçinin həyatını əks etdirən ən yaxşı filmlərdən biridir. Mütləq izlənməlidir.

23. Green Street Hooligans (2005) - Lexi Alexander tərəfindən çəkilmiş Cinayət-İdman janrında ən təsir edici filmlərdən biridir. Film futbolda şiddətin gətirdiyi nəticələrdən danışır.

24. Love Me If You Dare (2003) - ən sevdiyim melodram filmlərindən biridir. Sanki bir hekayə izləyirsiniz. Uşaqlıqdan bəri bir-birilərinə qarşı məhəbbəti olan lakin birlikdə ola bilməyən Julien və Sophie-nin həyatı insanın içini isidir.

25. The Spirit of the Beehive (1973) - Fantastik-Dram janrında ispan kinemotoqrafiyasının ən yaxşılarından biridir. Pan's Labyrinth filmi qədər fantastik olmasa da onun qədər əla filmdir. Hər iki filmin də hekayəsi Franco dövründəki ispaniya haqqındadır.

26. A Bronx Tale (1993) - Robert De Niro-nun rejissoru olduğu mafiya filmlərindən biridir. Məncə uğurlu alııb film. 1960-cı illərdə Amerikada yaşayan ata oğlunun mafiyaya qoşulmasından narahatcılıq keçirir.

27. All About My Mother (1999) - Pedro Almodóvar-ın çəkmiş olduğu dram janrında filmdir. Hadisələr transgender bir şəxsin həyatından bəhs edir. Rejissorun digər filmlərindən fərqli olaraq heç bir cinsəl səhnə yoxdur.

28. Bringing Up Baby (1938) - Ən yaxşı romatik-komediya filmlərindən biridir əgər köhnə filmləri sevirsinizsə. Cary Grant həqiqətən də çox gülməli xarakter yaratmağı bacarıb. Katharine Hepburn isə həm gözəlliyi həm də aktyorluğu xoşuma gəlir. Filmi Tarantinonun ən sevdiyi filmlər içərisindən seçib izləmişdim.

29. The Night of the Hunter (1955) - Çox insanın bəyənə bilmədiyi black-noir filmdir. Aktyorluğun nə olduğunu bilmək istəyənlər bunu izləməlidir. Robert Mitchum kimi aktyorları gördükdən sonra nə demək istədiyimi anlayacaqsınız. Azərbaycanda aktyor olmağa çalışanlar belə filmləri izləyib Mitchum kimiləri örnək almalıdır. Sənət pul ilə satın alınmamalıdır. İki kiçik qardaşın psixopat ilə mübarizəsindən danışılır. Bunu da François Truffaut-ın həyatının filmləri adlı siyahıdan tapıb izləmişdim.

3o. The Iron Giant (1994) Action-macarə janrında həmçinin animasiya filmidir. Ümumiyyətlə Brad Bird-in bir çox filmi mükəmməldir. Ratatouille filminə bəlkə də 2-3 dəfə baxmışam. İnsanın içindəki egoistliyi və şiddəti göstərir.

31. Let me right one in (2008) - Vampir bir qızın bir uşağa sevgisindən danışılır. Çox gözəl kitabı var. Filmidə çox gözəldi. Twilight filminin səviyyəli formasıdır. Ərgən filmi deyil.

32. Solaris (1972) - Bu film haqqında da Tarkovski haqqında məlumat verərkən qeyd etmişəm. Keçib ordan oxuya bilərsiniz. Ümumiyyətlə Tarkovski-yə başlamaq istəyənlər o entry-mi oxuya bilərlər. Hələ ki, silinməyib. #254169

33. Viridiana (1961) - Yenə Luis Buniel amma bu dəfə daha sürrealistik , anlaşılması daha çətin. Film bir xeyli tənqid olunmuşdu çəkildiyi illərdə. Amma Buniel buna artıq öyrəşib.

34. The Servant (1963) - Tony bir gün özünə köməkçi tutmaq qərarına gəlir və Barrett adlı birini tapır. Lakin elə gətirir ki, Barrett bütün gücü əlinə alır və Tony onun köməkçisi olur.

35. Kes (1969) - Atası evi tərk etmiş Billy qardaşının şiddətlərinə məruz qalan bir uşaqdır. Həmçinin uşaq yaşda işləyib anasına pul verməlidir. Billy bunlardan bezən quş ilə dostluq münasibətləri qurur. Ailə münasibətləri, cəmiyyət və təhsil sistemini ciddi şəkildə tənqid edir rejissor. Filmdəki futbol səhnəsi çox rəngli və gülməli idi. Lakin kömürlərin üzərində Billy-yə hücum edən və yaşda ondan böyük olan uşağı ayıran uşaq ilə Billy-nin etdiyi söhbət möhtəşəm idi. Bu səhnələrə görə izləməyə dəyən filmdi.

36. The Legend of 1900 (1998) - Giuseppe Tornatore -nin ən çox sevdiyim ikinci filmidir. Əfsuslar olsun ki, həddindən artıq underrated qalıb. Bir adamın gəmidə keçən həyatından söhbət gedir.

37. On Board (1998) - Türkiyəli rejissor Serdar Akar-ın trilogiyasının bilmirəm neçənci filmidir. Amma mükəmməl soundtrack-ə malikdir. Hekayəsi də çox gözəldir..Ah beee Kamil

38. Pirate Radio (2009) - Haqqında çox yazmağıma ehtiyac yoxdu. Kaybedenler Kulubü adlı filmə ilham mənbəyi olmuş, ingilis yumorunun zirvəyə qalxdığı bir şah əsərdir.

39. The Man Without a Past (2002) - Aki Kaurismäki-nin "Finlandiya" trilogiyasının ikinci filmidir. İstər musiqiləri olsun istərsə də işlədiyi mövzu olsun çox gözəl idi. 2003-cü ildə "ən yaxşı xarici film" nominasiyasında ölkəsini təmsil etsə də həmin il "Nowhere in Africa" məğlub olmuşdu. "Tanrının mərhəməti cənnətdə olar ona görə də insanlar gərək bir-birinə kömək etsin..." Aktyorluq tərəfindən isə qəribə ab-havası var. Hərdən elə səhnələr var ki, aktyorların heç bir reaksiyasını görmək olmur. Robert Bresson filmləri kimidir sanki. Verilmək istənilən reaksiyanı sanki sən anlamalısan. Bu filmə baxarkən sözlüyün moderatoru timidus-u xatırladım, mk.

40. Eraserhead (1977) - Lynch-in ən yaxşı filmi deyil, amma ən sevdiyim filmidir. Beynimi məhv etmişdi. üstündən 3-4 il keçib hələ də səhnələri yadımdadır. Bu film haqqında izləyib heçnə anlamayanlar ümumiyyətlə bu film haqqında oxumaq istəyənlər kinozadədən girib oxuya bilər. Fikirləriniz önəmlidir. Kubrick-in ən çox sevdiyi 10 filmdən biridir.

41. Turtles Can Fly (2004) - Müharibəni uşaqların gözündən anlatmağa çalışan təsir edici filmlərdən biridir. Bahman Ghobadi imzası ilə izlədiyimiz bu film Türkiyə sərhəddindəki kiçik bir kəndəki hadisələrdən danışır. Beləki Amerika-İraq müharibəsi zamanı ailəsini itirən uşaqların və bundan sonra yaşamaq məcburiyyətində qalmanın verdiyi əziyyəti göstərir. Dünyanın ən böyük problemlərindən olan mina ərazisində yaşayan və yaşamaq üçün mina toplayaraq pul qazanan uşaqların həyatı bir çoxunuzu dərindən sarsa bilər..

42. Sybil (1976) - Sybil 17 müxtəlif xarakterə malik olan tarixə düşmüş ilk psychoanalysis-dir. Gərçək adı Shirley Ardell Mason-dur. Yəqin ki, bir çox şüuraltı haqqında filmlərə baxmısız. Bunların ən önəmlisi son zamanlarda çəkilmiş Nolan-ın "İnception" filmidir. Belə ki, hələ də bir çox yerdə İnception filminin sonluğu sual altındadır. Həmin sonluq röya mı idi? gərçək mi idi? - deyə fərziyyə doğurub və hələ də tam açıqlana bilməyib. Sybil-də bu film kimi hələ də bir çox insan tərəfində real hadisə kimi qəbul edilə bilmir. Sybil 17 fərqli kişiliyi şüuraltında yaşayır. Tibb sahəsində bu cür hallar şizofren xəstəliyi və ya "Grande-hysterie " sendromu adlanır.

43. The Celebration (1998) - Danimarkalı rejissor/ssenarist Thomas Vinterberg-i dünyaya tanıdan ilk işidir. "The Hunt" (2012) və "Submarino" (2010) filmləri kimi filmləri ilə tanınan rejissorun bu filmi çıxdığı ilk gündən dünyanın bir çox nüfuzlu festivalından təklif almışdır və Cannes Film Festivalında "Jury Prize" mükafatını qazanmışdır. Premyerası olduqdan sonra bir çox tamaşaçı da şok edici təsir bağışlamışdır. Film "Dogma 95" qanunları ilə çəkilən ilk filmdir. Film ailə münasibətlərini göstərən mükəmməl filmlərin başında gəlir. Rejissorun qarşısında baş əyirəm.

44. Lilya 4-Ever (2002) - Lilya-nın gərçək həyatı olmasada, bir çox qızın yaşadığı , bütün ölkələrdəki problemi açıq şəkildə göstərən sarsıdıcı bir dram. Film o qədər sarsır ki, izlədikdən sonra yazılası heçnə qalmır. Əgər baxmaq istəyən olsa , nəzərinizə çatdırım ki, emotional yöndən zəif olanlar filmdən uzaq dursun. Psixoloji cəhətdən insanları əsasəndə yaşlı nəsilə, qızlara təsir edə bilər. Filmin hekayəsi 2000-ci ildə İsveçə gedən litvanyalı Danguole Rasalaite (əlavə məlumat yazıb spoiler vermək istəmirəm) -in həyatına əsaslandırılaraq çəkilib.

45. Temple Grandin (2010) - Forrest Gump filminin bacısı demək daha uyğun olar. 4 yaşında Otizim diaqnozu qoyalan, danışmaz denilən və cəmiyyətdən çıxarılması üçün müəyyən otizim mərkəzləri məsləhət görülən Temple Grandin-in real həyatına əsaslanaraq çəkilmiş bir filmdir. Claire Danes Oskarlıq performans göstərsədə, diqqətə alınmayıb.

46. Sling Blade (1996) - Karl üçün izləməyə dəyər bir filmdi. Başdan-sona qədər dram izləyirsiz.Həm ağlayısız , həm gülürsüz. Mövzu olaraq bəlli mövzudur. Amma içindəki dialoqları ilə, musiqiləri ilə möhtəşəm filmdir. Some folks call it a sling blade adlı qısa metrajlı film üzərinə çəkilsədə uzun metrajlı hissəsi daha çox bəyənilmişdir. Billy Bob Thornton sənə halal olsun.

47. Earthlings (2005) - Əslində özümə söz vermişdim ki, heç bir sənədli filmi bu siyahıya əlavə etməyəcəm amma sözümdən məcbur çıxmalıyam. Bu filmi ilk izləyən kimi murad_jamal-a məsləhət görmüşdüm. Sağolsun çox gözəl şərh edib filmi.

48. Breaking the Waves (1996) - Hələ də izləyicilər arasında "Trier-in ən yaxşı filmi hansıdır ? " deyə bir çox dialoqlar eşidə bilərsiz. Bir çoxuna görə Trier-in məhz şahəsəri bu filmdir. Danimarkalı rejissor hər zaman izləyicini narahat etməyi bacarmışdır. Yenə tərzindən geri qalmayan ssenarist filmin son 20-30 dəqiqəsi ilə bizi şok etməyi bacarmışdır. 1970-ci illərdə Şm.Şotlandiyada yad insanların xoş qarşılanmadığı bir qəsəbədə yaşayan Bess-in Tanrıya olan inancları və xəyal edə bilməyəcəyiniz sevgi hekayəsi danışılır. Psixoloji filmləri sevənlərin mütləq izləməli olduğunu düşünürəm.

49. The Double Life of Veronique (1991) - Krzysztof Kieslowski filmidir. Film Fransa və Polşada yaşayan Weronika ve Véronique nın həyatlarını ələ alır. Həyatları ayrı-ayrılıqla anladılsada hər iki xanımın həyatları eynidir. Zbigniew Preisner tərəfindən hazırlanmış olan musiqiləri, rejissorun melaxonik tərzi , filmin final səhnəsi ilə izlənməli olan filmlərdən biridir.

50. Three Colors: Blue - Siyahıya "Three Colors Trilogy"-nin White/Red hissələrini qoyub uzatmaq istəmirəm. Ona görə də izləyirsinizsə mütləq üçünü də bitirin. Krzysztof Kieslowski-nin şahəsəridir. Bir insanın kommunist ya da dirənişçi olmasından, dinsiz ya da dindar olmasından daha önəmli şeylər olduğunu anladım: Sevgi, ölüm, yalnızlıq, nifrət, qayğı kimi. Bunlar birlikdə yaşadığımız və həyatımıza istiqamət verən şeylərdir.

51. Kolya (1996) - Çex rejissor Jan Sverák-ın ən yaxşı işlərindən biri olan filmdə əsas rolu rejissorun atası oynayır. Film "Xarici dildə ən yaxşı film" nominasiyasında Oskar qazanmağı bacarmışdır. Frantisek Louka orkestrada işini itirdikdən sonra pul qazanmaq üçün cənazələrdə həm mahnı çalan həm də məzar daşlarını boyayan bekar bir insandır. Louka, dostunun təkidi ilə pul qazanmaq üçün rus qadınla evlənir. Lakin vətəndaşlıq üçün evlənən rus qadın Almaniyaya sevgilisinin yanına qaçar və Louka qalan sadəcə qadından qalan 5 yaşlı Kolya olar. Kolya ilə Loukanın isti və bir o qədər hüzünlü hekayəsini mütləq izləməlisiniz.

52. Open Your Eyes (1997) - Yəqin ki, bir çoxunuz "Vanilla Sky" filminə baxıb və təsirlənib. Lakin həmin filmin orijinal versiyası məhz bu filmdir. Baş rolunu bir çoxlarımızın sevgi simgəsi olan Penélope Cruz paylaşan bu film yaraşıqlı sifətinə güvənən lakin qəzada üzünü itirən və məhv olan Cesar-ın P.Cruz-a aşiq olmasından danışılır. Diqqətlə izləməli olduğunuz bu film sizə psixoloji yöndən təsir edə bilər.

53. Before the Rain (1994) - Makedoniyalı rejissor, ssenarist Milcho Manchevski-nin cult əsəri hesab edilən film 1995-ci ildə Oskara nominasiya olmağı bacarmışdır. Bildiyimiz kimi, "Xarici dildə ən yaxşı film" nominasiyasındakı filmlər hər zaman yaxşı olur. Film hekayəni bizə üç formaya ayrılaraq anladılır : "Üzlər, Sözlər, Şəkillər" Səssiz durmuş insanlar, vəhşilik edən insanlar, bir sözlə təbiətin ən qorxulu varlıqları ilə üzbəüz qalmışıq. Sülh istisnadır, bir qayda deyildir

54. Underground (1995) - Bosniyalı məşhur rejissor Emir Kusturica şahəsəri olan bu film fərqli işləri ilə hər zaman bizi cəlb etməyi bacarmışdır. Hollywood filmlərindən tamamilə fərqli filmlər çəkməyi bacaran rejissorun bu seçimi "ikinci dünya müharibəli" temalı filmlərdən sıxılan və fərqlilik axtarmaq istəyənlər üçün əla seçimdir.

55. Werckmeister harmóniák - Macar kinemotoqrafiyasının Tanrısı sayılan Bela Tarr-ın mənə görə ən yaxşı filmidir. Satantango kimi 7-8 saatlıq film deyil yəni yormur. Həm də anlaşılması ən asan filmi məncə budur. Mükəmməl soundtrack-lər yer alır.

56. Eternity and a Day (1998) - Yunan rejissor Theodoros Angelopoulos-un çəkmiş olduğu ən keyfiyyətli yunan filmlərinin başında gəlir. Uşaq rolundakı aktyor çox təsir edicidir. Ədəbiyyat və kino ilə maraqlanan hər bir insanın izləməsi mütləqdir.

57. Secrets & Lies (1996) - 7 Oskar nominasiyali ve bir xeyli underrated qalmış Mike Leigh çəkmiş olduğu mükəmməl filmlərdən biridir. Hamımız dər-qəmin içindəyik amma niyə bunları paylaşa bilmirik ?

58. The Return (2003) - Rus rejissor Andrey Zvyagintsev-in ən yaxşı filmidir. kino ata-oğul münasibətlərini göstərən ən yaxşılardandır. İzlərkən ata-nı tanrı kimi düşünməyə cəhd edin.

59. Dog Day Afternoon (1975) - Kim nə deyirsə desin Al Pacino-nun ən yaxşı filmidir. Bu filmin adını deyəsən bir dəfə Stockholm sendromu mövzulu filmlərdə qeyd etmişdim. Etməmişəmsə indi deyim o mövzulu ən yaxşı filmlərin başında gəlir. Sidney Lumet kimi mükəmməl rejissorların kənarda qaldığı yerdə izləyicilər DiCaprio-nun Oskarında danışa-danışa aldırdı. Ümid edirəm Tanrı onu Oskarsız buraxmaz. Bir gün biri məni öldürsə ümid edirəm işsiz olduğu üçün deyil mənə nifrət etdiyi üçün edər.

60. Eastern Promises (2007) - Mənə görə David Cronenberg-in ən yaxşı filmidir. Yəni anlaşılması ən asanlardan biridir. Yoxsa onun mən Dead Ringers filmini də bəyənirəm. Lakin onu anlaşılması üçün həqiqətən də bir xeyli beyin yormaq lazımdır.

61. Mulholland Drive (2001) - David Lynch sənətinin zirvəsidir. Çox diqqətli izləsən belə anlaya bilmirsən. Əsl mindfck filmlərdən biridir. Hələ rejissor o zamanlar gördü heç kəs bir zibil qanmayıb filmin kasetlərini yenidən satışa buraxdı və diqqət ediləsi nöqtələri qeyd etdi. Bundan sonra anlaşılmağı bacaran Lynch isə bir xeyli məyus olmuşdu. Məncə bu filmdən öncə Lost Highway izlənməlidir.

62. November (2003) - Çox keyfiyyətli, mükəmməl bir filmdir. Bir gəncin teatra olan marağını və bu marağı öldürməyə çalışan cəmiyyətdən gedir söhbət. Mükəmməl sonluğu olan filmlər kateqoriyasındandır.

63. The Triplets of Belleville (2009) - Fransız rejissor Sylvain Chomet-in çəkmiş olduğu bir çox filmi demək olar ki, bəyənirəm. Bu filmi isə onun şahəsəridir. Ümumiyyətlə animasiya filmlərinin şah əsərlərindən biridir. Bi film bu qədərmi içdən olar ?

64. The Death of Mr. Lazarescu (2005) - Filmin adı spoiler kimi görünə bilər. Amma məsələ bu deyil. Lazarescu özünü pis hiss edib ambulans çağırır nə bilərdi ki, gələcək olan ambulans onun ölümü olacaq. Kino onun ölümün incələyir. İzləyə biləcəyiniz reallıq cəhətdən ən yaxşı filmlərdəndi.

65. Knockin' on Heaven's Door (1997) - Bob Dylan-ın eyni adlı mahnısı ilə hər hansı bir əlaqəsi olar bilərmi? Amma heç bir əlaqəsi yoxdur. Bu filmi bitirdikdən sonra yəqin bir çox izləyici kimi qurduğum xəyalları və həyata keçirmədiklərim ağlıma düşdü. Bunları mənə xatırladan almanlara təşəkkür edirəm.

66. The Turin Horse (2011) - Nietzsche sevərlərin ən sevimli filmərinin başında gəlməlidir və yaxud mənə elə gəlir. Tanrı öldü və ondan geriyə sadəcə ölüsü qaldı. Hələ də uzaqlarda kölgəsini görmək olur. Altı gündə yaradılan dünya altı gündə məhv oldu. Kimi dəriq dialoqları tapa biləcəyiniz Bela Tarr-ın son filmi. Yalnızlığın, çarəsizliyin dibini görmək bu qədərə sıxıcı olmamalıdır. Hollivud çılğınlar çaşıb bu filmə baxarsız ha. Ümumiyyətlə Nietzsche sevənlər izləsin. Yoxsa anladılmağa çalışan fəlsəfə sizi yoracaq.


67. Children of Men (2006) - Əslində Alfonso Cuaronun mənim üçün ən yaxşı filmidir. Amma Oskar Gravity filmini daha yaxşı seçib. Distopiya, elmi-fantastika deyilən zaman ağlıma gələn bir neçə filmin başında gəlir. 50-60 ildən sonra indiki gənclərin övə-övə bitirmədiyi 2001 filmi kimi dəyərə sahib olacaq. Ən yaxşı distopiya filmərdən biridir.

68. Midnight Cowboy (1969) - İndi desəm ki, tarixdə Oskar almış yeganə X-rated kinodur inanmayacaqsınız. X-rated kateqoriya bildiyiniz kimi əsasən yetişginlərin (adult) aid olduğu , porno tərzi filmlərdir. İnanın mənə heç bir dəxlisi yoxdu. Sadəcə o dönəmlər film +17 aid görüldüyü üçün belə qalmışdı. Dustin Hoffman və Jon Voight aktyorluq nədir göstərir. Dostluq, sadiqlik, qardaşlıq nə desən var. Tarixin ən yaxşı iki obrazın yaradıldığı film mütləq izlənməlidir.

69. Au Revoir les Enfants (1987) - Deməli film müharibə dövründə kilsə tabeliyində olan bir məktəbdəki biri fransız digəri yəhudi əsilli alman qızının hekayəsi haqqındadır. Çox hüzünlü filmdi. Film mövzusu olaraq klişe ssenari kimi səslənsə də bu yöndə çəkilmiş ən yaxşısı budur.

70. The Great Beauty (2013) - Çox mükəmməl filmdi. Nihilizm anlayışını arxa planda çox gözəl göstəriblər. Ego dolu , pullu bir insanın gəldiyi son nöqtəni göstərir.

71. Durak (2014) - Daxilində Dostoyevskinin İdiot romanını xatırladan dövlət və cəmiyyət anlayışlarının ciddi şəkildə tənqid olunduğu ən sevdiyim rus filmlərindən biridir. Burjua inqilabını ciddi şəkildə çox gözəl tənqid edən Luis Buniel bu filmi izləsəydi yəqin ki, bəyənərdi.

72. Amarcord (1973) - İtalyanların ən yaxşı üç rejissorlarından biri olan Federico Fellini-nin çox bilinməyən filmlərindən biridir. Ciccio İngrassia məni məhv etmişdi bu filmdə. İkinci dünya müharibəni birdə Fellinin gözündə izləyin. Film qara yumor janrındadır. Amma bilinən hollivud filmindən çox çox uzaq.

73. Close-Up (1990) - Abbas Kiarostami-nin ən yaxşı filmidir mənə görə . Çox dərin və içdən filmdir. Hossain Sabzian real həyatına əsaslan film rejissor üçün çox mühüm yerə sahibdir. Nə də olsa başlanğıc filmidir.

74. The Ascent (1977) - Həqiqətən də müharibə filmləri içində ən az bilinən şahəsərlərdən biridir. Müharibə filmini daha başqa nöqtədən göstərərək insani dəyərlər tənqid edilib. Heç vaxt bir insana xəyanət etmərəm, insanın öz postundan daha dəyərli şeyləri var..

75. 4 Months, 3 Weeks and 2 Days (2007) - Bu film haqqında danış-danış bitməz. Öz dövrünün Ruminyasını göstərən film Gabita adlı şəxsin cəmiyyət reallıqları ilə üzləşməsini göstərir. Hamilə qalan Gabita üçün həyat artıq çıxılmaz vəziyyətdədir. Çünki uşağını aldıra bilməz bu Ruminya qaydalarına ziddir.

76. About Elly (2009) - Asgar Farhadinin ən yaxşı amma ən az bilinən filmidir. Ailə dəyərləri uğruna gözəl filmdi.

77. A Woman Under the Influence (1974) - Nə qəribədir ki, bu filmi bitirdikdən sonra haqqında bir neçə yazı oxumaq qərarına gəldim və ekşi-də elə bu barədə oxuyarkən bu filmin adını ilhamlanıb indi yaratdığım siyahının başlanğıcında gördüm. Hər şey bir kənara Gena Rowlands-ın akyorluğu bir kənara. Bir şahəsərdi. Bu aktyorluğu azərbaycanlı aktrisaların hamısına göstərmək lazımdır. Hə birdə çalışın bu filmi evlənməmişdən əvvəl izləyin. Evləndikdən sonra izlərkən peşman ola bilərsiniz və yaxud hadisələr sizə daha tanış gələ bilər.

78. L'Avventura (1960) - "trilogy on modernity and its discontents" adlı üçləmənin ilk filmi, hərfi mənada macəra mənasına gələn amma içində heç bir hərəkətlilik olmayan modernism'in ciddi şəkildə tənqid olunduğu (bax: michelangelo antonioni) filmi. burjua insanlarının çətinliyi və bu çətinliklər arasında sıxılıb qalmış birinin çəkdiyi əziyyət nəticəsində isolated olunmuş bir fərdin yalnızlığı ifadə olunub və bir o qədər də simvollardan istifadə edilib. filmi izləmək üçün müəyyən bir savad səviyyəsinə gəlib çatmaq lazımdır və yaxud bitdikdən sonra verilənləri anlamaq üçün bir neçə saat ayırmaq. həmçinin martin scorsese'in hər zaman dilə gətirib izləyicilərinə tövsiyyə etdiyi filmdir.bir qadın, sevgilisi və ən yaxın dostu arasında keçən münasibətlərdə qadın birdən-birə yoxa çıxır. bu hissədə ki, qalxan gərginlik tipik hollywood filmlərini yamsıladır.

79. I, Daniel Blake (2016) - ken loach-dan yenə nəticə çıxarılası sistem tənqidinin zirvə etdiyi filmdir. Sosyalizm isə yaxşı göstərilib. Sən bizə kömək etmişdin, onda mən də niyə sənə kömək etməyim ? Belə baxanda sadə amma bir o qədər dərin replikadır. İçində bir çox mükəmməl dialoq və replika mövcuddur.

80. Masculin féminin (1966) - Jean-Luc Godard-dı tanımağıma səbəb olan film. Dahinin dediyi kimi bu filmin adı Coco-Cola və ya Marx-ın uşaqları kimi dəyişdirilə bilər. Artıq hansını istəyirsiniz onu seçin. Siyasi, gənclik kimi mövzuların ələ alındığı mükəmməl sənət filmlərindən biridir.

81. Seconds (1966) - Həddindən artıq underrated qalmış mükəmməl elmi-fantastika filmidir. Fərz edin ilk həyatınızı yaşayırsınız, səhvlərinizi , uğursuzluqları görürsüz, fərqinə varırsız və yeni bir şansla yeni bir həyata başlayırsız. Filmi izlərkən ağlımın bir kənarlarında Fight Club-ın son səhnəsi ilişib qalmışdı. İçərisində Kafkaya toxunuşu da sezmək olur. Yəni bir sözlə mənim kimi Kafka sevərsinizsə bu film sizin üçün şahəsərdir.

82. Mouchette (1967) - O dəfə sözlükdə çarəsizliyi izah edən ən yaxşı film deyə başlıq var idi. O zaman həvəsim yox idi deyə açıb bir-bir filmləri yazmaq istəməmişdim. Amma bu siyahıdakı filmlərin bir neçəsi o mövzu üçün şahəsərdi. Amma nə zaman çarəsizlik haqqında film desələr ilk ağlıma bu film və balaca qızın üzü düşür. Robert Bresson-u tanıyanlar bilir. Tanımayanlar üçün isə deyim bu isə heç bir zaman professional aktyor qrupu ilə işləməyib hər zaman aktyorları professional vəziyyətə gətirib. Bir tərəfdən Beethoven digər tərəfdən isə çarəsizliyin simvolu olan Mouchette. Onu hər yerdə görə bilərsiniz. Həqiqətən də izlədikdən sonra bir neçə gün təsirindən çıxa bilmirdim. Kefiniz zordusa açın baxın, ağzınıza poxu qoysun.

83. L'armée des ombres (1969) - Sıradan , eyni mövzulu filmlər kimi görünsə də hamısından fərqli mükəmməl bir filmdir. Hələ Lina Ventura məni məhv eləmişdi. İlahi , o necə bir aktyorluqdu !

84. Le charme discret de la bourgeoisie (1972) - Hər yerdə dediyim kimi sənət üçün Salvador Dali kino üçün Luis Buniel. Bu ikisini heç bir zaman bir tuta bilmərəm. Luis Buniel bu dəfə surrealism dərinliklərinə enib və yenə və sərt şəkildə təbəqələşməni tənqid edib. Hələ bu filmin məşhur bir hekayəsi də var. Hansı ki, Oskar müfatlandırması günü rejissorun fikirlərini soruşanda nə düşünürsünüz deyiblər o isə narahat olmayın Oskar bizim olacaq bunun üçün ödənişi etmişəm deyib. Bir çox insan bunu ciddiyə alsa da işlətdiyi sürrealtic yanaşma ilə Oskarını haqq elədiyi şəkildə alaraq evinə gedib.

85. Charade (1963) - O vaxtların ən bərk gedən iki aktyorun Cary Grant və Audrey Hepburn mükəmməl işi ilə yuxarılara qalmış əjdaha filmlərdən biridir. Həqiqətən də tək gözəlliyi üçün sevmirəm bu xanımı, mən. Bu filmi izlərkən o qədər sakit, axıcı olmayan filmlərə baxmışdım ki, birdən belə bir görəndə qan miqdarım çoxaldı. Dedim axır ki, məni ekrana bağlayan filmi tapdım. İlinə görə dəyər verməyin bu il çəkilsə hər kəsin sevdiyin top 10-dan biri olar. Alfred Hitchock tərzi filmləri sevənlər mütləq göz atsın.

86. E.T. the Extra-Terrestrial (1982) - Səhv etmirəmsə siyahıda yer verəcəyim tək Steven Spielberg filmidir. Qoy belə də qalsın. Demirəm pis rejissordu hətta bir çoxları üçün mükəmməldir. Amma özünü bu yəhudi filmləri ilə yormasaydı daha yaxşı olardı. Bir dəfə film tutuzdurdu sonra dibinə qədər adamı bezdirdi. Nə isə bu film yəqin ki, bir çox valideynlərin ən sevimli marslı filmidir. Təsadüfə bax indiki gənclərin ən sevdiyi marslı filmi The Martian..Məncə klassiklərə daxil ola biləcək bir elmi-fantastikadır.

87. Hable con ella (2002) - Pedro Almodóvar-ın ən çox sevdiyim məni dərindən yaralayan filmidir. Danış onunla o səni mütləq eşidir. Mənə çox təsir etmişdi indi belə xatırlayarkən o məqamları yaşayıram.

88. Wings of Desire (1987) - Wim Wenders-in ən sevdiyim filmi deyil çünki ən sevdiyim filmi (gbax:The Salt of the Earth) (2014) filmidir. Amma o film sənədli film olduğu üçün siyahıda yer vermirəm. Lakin dediyim film haqqında kinozadə-də bir xeyli yazmışdım. Ədəbiyyatı sevən şəxslər üçün çox axıcı, axıb-bitən filmdir. Sanki uzun müddətdir siqaretsiz qalmısız. Çətinliklə əldə edib həzz ala-ala çəkirsiz. Bax bu filmdə sizə o dadı yaşadacaq.

89. Barton Fink (1991) - Coen qardaşlarının yumoru məni məhv edir. Eraserhead filmin baş rol aktyorundan ilhamlanaraq çəkmiş olduqları incə yumorun yer aldığı mükəmməl filmdi.

90. Vals Im Bashir (2008) - Önyargıları kənara qoyduğunuz zaman 21-ci əsrin ən yaxşı filmlərindən birini izlədiyiniz fərqinə vara bilərsiz. Film Livandakı vətəndaş müharibəsini göstərir.

91. Good Bye Lenin! (2003) - Daxilində yer verdiyi Yann Tiersen-in mükəmməl mahnıları ilə birləşmiş dönəmin Almaniyasını mükəmməl şəkildə göstərən təsiredici dram filmlərindən biridir. Sosyalizm bir divarın arxasında yaşamaq deyil. Digərlərinə çata bilməkdir və digərləri ilə yaşa bilməkdir. Sadəcə daha yaxşı bir dünyanı xəyal etmək deyil, dünyanı daha yaxşı bir hala gətirə bilməkdir. Nədənsə bu filmi izlərkən bir tərəfdən Cənubi Azərbaaycan digər tərəfdən Şimali Azərbaycanı xatırladım. Deyəsən biz onlar kimi güclü olmayacayıq...

92. Sleuth (1972) - Joseph L. Mankiewicz rejissoru olduğu çox axıcı mükəmməl bir film. Aktyorların da haqqını vermək lazımdı. Mənə həzz verdilər. Nəfəssiz izlədiyi xatırlayıram. Hansı ki, köhnə filmlərə baxarkən sevdiyiniz bir aktyor yoxdusa diqqət pozuntuları baş verir. Filmin dəqiqəsinə diqqət etmədən baxmışdım amma demək olar ki, hiss eləmədim. Hələ bunun 2007 versiyası da olmalıdır. Həqiqətən də bu tərz filmlərin niyə bu qədər underrated olduğunu anlamaqda çətinlik çəkirəm.

93. Jeanne Dielman, 23 Quai du Commerce, 1080 Bruxelles (1975) - Chantal Akerman adlı rejissorun özünün yazıb çəkdiyi izlədiyim ən qəribə filmlərin başında gəlir. Normalda köhnə filmlərdən dəqiqəsi daha az olanları seçib izləyirəm. Amma bu filmi izlərkən yadımdan çıxmır isti bir yay günü idi və dəhşət bikarçılıq idi. Dedim yavaş-yavaş baxaram. Həm də o zamanlar belə fərqli tərz filmləri axtarırdım. İstəyirdim dostlarıma ilk izlədən mən olum zad. Sözün düzü məndən başqa bu filmi izləyən dostumda olmadı. Deməli film bir qadının 3 günlük həyatını göstərir. Üç gün ərzində jeanne ilə bir oldum. Hələ yemək zad bişirəndə dedim bu dəqiqə qonaq zad gələcək. Amma məncə o qonaq çoxdan gəlmişdi və evin bir küncündə oturmuşdu. Bəli o qonaq izləyicilər idi. O qadının dəyişliyini hamımız gördük. Uje ona o qədər alışmışdım ki, bitdikdən sonra boşluğa düşdüm. Dedim jeanne burda olsaydı dördüncü gününü izləsəydim.

94. Mephisto (1981) - Bir dəfə Bakıda kinomanlar (özüm heç bir zaman bu kateqoriyaya aid etməmişəm) məni görüşə dəvət etmişdi. Gedib çox sıxılmışdım çünki mənim izlədiyim filmlər dəyişik idi və bu tərzi çox az adam izləyir əminəm bundan. İlk öncə orda bir nəfər demişdi ki, mən kinoya baxmağa başladıqdan sonra kitab oxumağa düzgün baxmıram. Çox yanılırdı. Çünki kitab ilk öncə gəlir daha sonra filmlər. Amma baxacağın filmləri də seçməlisən. Məsələn hər kəsin sevdiyi Logan filmini bitirə bilmədim. Yaxşı-pis olduğunu demirəm. Sadəcə zövq məsələsidir və o zövqü ilk 20 dəqiqədə ala bilmədim. Nə isə bu film də kitab sevən bütün şəxslər üçün izlənməlidir siyahısına daxil olmalıdır. Goethe-nin Faust filmini izləyənlər bu filmdən zövq alacaqlar. Amma tərkibində çox gözəl siyasi mesajlarda var. Amma sözün düzü dəqiqəsi uzun idi deyə sıxıldığım nöqtələr olmuşdu.

95. Nostalgia (1983) - Tarkovskinin ən sevdiyim filmidir. Hətta hərdən yarışlara baxarkəndə onun bu filmi ilə bağlı suallar ilə qarşılaşmaq olur. filmin ən sevdiyim hissəsi "1+1=1" səhnəsi idi. yaradıcıllığa qara hərflərlə düşmüş bir səhnədir. bir rəssam rublov'dan sonra növbəti rəssam andrei gorchakov'un hekayəsidir. lakin bu dəfə şair italiyaya göndərilmişdir və yalnızlıq içində yazmış olduğu ssenari'də bütöv narahatçılıqlarını hiss eləmək olar. tanış olduğu italyan xanım ilə yaşamamış olduğu peşmançılıqlarını sezmək olur. Amma Tarkovski izləməyən insanlar üçün ilk öncə bu entry-yə göz atmasını tövsiyə edirəm. #254169

96. Paris, Texas (1984) - Wim Wenders ilə yenə qarşınızdayam. Əslində bu film İMDb top 250-sinə düşüb təzəliklə. Amma mənim üçün o qədər əntiqə filmdir ki, bu siyahıda olmasaydı dəli olardım. O nə başlanğıc səhnəsi idi. Onsuz bu film bir neçə aya o siyahıdan çıxar. Harry Dean haqqında isə ayrıca danışmaq lazımdır. Həqiqətən ümid edirəm bu filmləri bizdəki aktyorlar izləyər. İzləsinlər bir zəhmət. Sənətinizi pula satmayın. Sevin onları. Deməli, filmdə Travis adlı insan yalnız, danışmayan biridir. Bütün gününü yollarda, heç kəsin olmadığı yerlərdə keçirir. Bir gün qardaşının təzyiqləri ilə yenidən insan içinə çıxır. İlk başlarda çətinliklər çəksə də dözməyə çalışır. Hətta onun qız ilə dialoq olan səhnəsi hər dəfə açıb təkrar-təkrar izləyirəm. Amma sizə aşağıda kinonun başlanğıc hissəsini qoyacam. Ya rəbbim bu necə bir cool başlanğıcdır. Yeni nəsil izləyicinin diqqətini çəkmək üçün onu deyim ki, həmin başlanğıc səhnəsi sizə Breaking Bad-i xatırlada bilər.

https://www.youtube.com/watch?v=0YMCWR8jzpU


97. Crimes and Misdemeanors (1989) - Bu siyahı təbii olaraq Woody Allen -siz ola bilməzdi. Öz janrının ən yaxşı rejissorlarından olan rejissorun ən yaxşı filmlərindən biridir. Bu filmi bitirdikdən sonra match point -ə göz ata bilərsiz. Bu filmdə Allen müəllim xırda söhbət xırdalıyır.

98. The Remains Of The Day (1993) - İki mükəmməl insan Anthony Hopkins və Emma Thompson yer aldığı bir o qədər gözəl kinodur. Sevgi də qürur olmur Hopkins rəis. Seviyorsa git konuş..

99. Big Fish (2003) - Mənim üçün ən yaxşı rejissorların başında gəlir Tim Burton. Bu filmdə öz stilindən çıxan rejissor tənqidçilər tərəfindən çox bəyənilməsə də bir çox izləyici üçün mükəmməl filmdir. Ata-oğul münasibətlərini çox əla, sıxmadan göstərib. Son səhnədə kövrəldiyimi xatırlayıram. Hərdən hekayə dinləmək istəyən açıb bu filmi izləsin.

100. Reconstruction (2003) - "Bu yalnızca bir filmdir...Hamısı bir uydurmadır...Amma yenədə ağrıdır...." Filmin hekayəsi Orpheus və Eurydice mifinə əsaslanır. İnsanlar sahib olduqları şeylərdən başqa daha çox şey istər və səbirsizliklə, tamahla əlindəkilərdən rahatca əl çəkərlər. Hər zaman ehtimallarla yola çıxsan məğlub olan tərəf sən olarsan. Rejissor Christoffer Boe -nin dediyi kimi: "bir gün həyatınıza biri girər və bütün dünyanız dəyişər...". Samuel Barber-in "Adagio For Strings" mahnısı isə melanxolik ortamı zənginləşdirən digər faktorlardan biri idi.

Hər zaman söyləndiyi kimi ; sevgi, o günə qədər varolan hər şeyi unutmaq və yeni bir həyat yaratmaq mıdır ?

101. We Need to Talk About Kevin (2011) - Eva: You don't look happy. Kevin: Have I ever?

Lionel Shriver ən çox satan romanından ilhamlanaraq çəkilən bu filmdə killer olan Kevin və bunu öyrənən ananın psixoloji-dramından danışılır.

Kevin kimi bir oğlunuz olsaydı nə edərdiniz ? Bir ana ilə oğlun arasında münasibət probleminin nələrə gətirib çıxartdığını göstərən . Sərt psixoloji-gerilim tərzində bir film. Tipik Hollywood filmlərindən sıxılmısınızsa mütləq baxın. Sıradan Hollywood filmlərinə baxan insanların bu filmdən uzaq durmağı məsləhətdi. Ana olmaq sadəcə uşaq doğurmaq deyil ona sevgisini verə bilməkdi.

102. The Piano Teacher (2001) - hanake -nin ərsəyə gətirdiyi film sektorunun şah əsəridir. dostoyevski izləsə filmi ssenarisinə görə paxıllıq edər. onsuz məni burda bu qədər uzun yazmağa vadar edən məhz bu filmdir. bu filmə baxmayanlar üçün deyəcəyim tək şey - kaş sizin yerinizdə olardım filmi tamamilə unudardım və yenidən izlərdim. funny games qədər məni narahat etməyi bacarmışdı. filmi başa düşmək lazımdır. ssenarisi qətiyyətlə asan deyil. Isabelle Huppert isə ayrıca qeyd eləmək lazımdır.

103. About Time (2013) - Ağır filmlərin arasına belə sadə , insanın içini isidən filmlərdə əlavə etmək lazımdı ki, izlənsin. Ən çox sevdiyim bir neçə melodram filmlərindən biridir. Bilmirəm bəlkə də Rachel McAdams-ın mükəmməl gözəlliyi məni məhv edir. Bundan savayı filmdə istifadə edilən mahnılar həqiqətən də yerinə görə istifadə edilmişdi. Mövzusu əslində bilindik klişe mövzulara oxşayır. Amma insanın içinə işləyir.

https://www.youtube.com/watch?v=ww7Vfr3ErxQ

104. As Good as It Gets (1997) - Jack Nicholson-ın ən sevdiyim filmlərindən biridir. Hələ arxa planda o zamanlar məşhur olmayan Hans Zimmer-in musiqiləri duyulur. İzləyənlər təsdiq edər ən gözəl dialoq bu idi.

- Necə olur da qadınları bu qədər gözəl yazırsan ?
- Bir kişini fikirləşirəm daha sonra isə içindən məntiq və məsuliyyəti çıxardıram.

105. Carlito's Way (1993) - Öz janrının ən yaxşılarındadı. Amma nədənsə özü kimi yaxşı filmlərin arasında çox underrate qalıb. Yəni bu film bir xeyli səs gətirməli idi. Yoxsa elə də az tanınan film deyil. Hərdən açıb Al Paçinoya qarşı hörməti təzələmək lazımdır. Yoxsa qocaldıqca tamahına qarşı çıxa bilmir hər pox filmdə aktyorluq edir. Bir yaxşılıq səni güllədən daha tez ölümə götürər.

106. Dead Man (1995) - Jim Jarmusch-un ən populyar və əfanə filmlərindən biridir. soundtrackləri əfsanədir. ümid edirəm western tərzi sevənlər bu filmə baxmaz. çünki qətiyyətlə bu tərz deyil və məqsəd o tərz olmaq da deyil. bəzən etiraz edirəm ki, avropanın independent filmləri falan, hollivud sıxıcıdır. məhz bu bu rejissor mənim kimi düşünənləri səhv çıxarmaq üçün yaradılıb. heyətdə john hurt və johnny depp -i görüb həvəslənməyin , əgər onların kütlə filmlərini bəyənirsinizsə uzaq durun. empirical işləri ilə tanınan bu rejissor üçün baxsanız yuxarıdakı aktyorlar və soundtrack extra həzz verəcək. təbbi ki, billy bob thornton reallığınıda unutmayaq. "heç kim" kimi əzilən və itirəcək heç bir şeyi olmayan bir şəxsin amerika macəralarından danışılır. rejissorun ilk bu filmi ilə başlaya bilərsiz.

107. Dogtooth (2009) - Analiz filmlərdən biridir. Bir insanın ümumiyyətlə bütün dünyadan izolosiyasının nəticələrini göstərir. Sonluq isə tamamilə başqa cürdür. Deyirsən kaş rejissor biraz mərhəmətli olsaydı. Bu tərz filmləri sevənlər Miss Violence (2013) filminə də göz atsın. O film tamamilə başqa aləmdir. Başlanğıc qızın intiharı ilə başlayır. Aqata Kristinin kitablarını oxuyub hadisələri araşdırmırsınız. Qatili cəmiyyət olan hansı detektiv kitabı oxumusunuz ? və yaxud ailə olan ? Finalı ilə əsəblərinizi alt-üst edən bu film psixoloji-dram sevənlər üçün gəlsin. Əgər filmin son 30 dəqiqəsinə gələ bilməməsinizsə bu tərz sizin üçün deyil və çalışın növbəti dəfə üçün uzaq durasınız.

108. Irréversible (2002) - gasper noe-ni dünyaya tanıdan və bir çoxumuza ürək bulantısı vermiş filmdir. onsuz filmi anlamaq ilk başlarda çox çətindir. verdiyi atmosfer və qanlı ətraf filmi başa düşməyinizi çətinləşdirir bir tərəfdən isə memento tərzinə xitabən filmdə hadisələr sonluqdan başlayır və əvvələ gedir. film başlanğıc səhnəsinə və monica bellucci -nin təcavüz səhnəsinə görə bir neçə ölkədə qadağan olunmuş filmlər siyahısındadır. monica bellucci-nin digər aktyor yoldaşı o zamanlar sevgili olan vincent cassel -dir. kinonun bizə vermək istədiyi əsas nöqtə : "zaman hər şeyi silər.." baxılması çox ağır filmdir. nə yalan əvvəldəki bar səhnəsinə baxa bilməmişdim.

109. Ivan's Childhood (1962) - rejissorun ilk uzun metrajlı və anlaşılması ən asan filmdir. adından da bəlli olduğu kimi əsas obraz ivan'dır. sovet dövründə yaşamış və müharibə görmüş rejissor sizə nə çəkib göstərə bilər ki ? şeirimiz başlayır. ilk adı : revenge'dır. nazi almaniyasının ivan'ın kəndinə hücumu və ivan'da yaratmış olduğu nifrət çərçivəsində onlara qarşı mübarizə aparmağa çalışan bir obraz yaranmışdır. müharibə hər zaman qəhrəmanlar yaradır və bu qəhrəmanlar özlərini yox etməyə məhkumdur. bu təbiətin bir qanunudur. filmlər heç bir zaman insanları əhilləşdirmək üçün ərsəyə gəlmədi. əgər belə olsaydı hələ də insanlar ölüb, qanlar tökülməzdi. müharibə zamanı yıxılmış bir yerlərə sığınmağa çalışan bir uşağın xəyallarını şahidlik edəcəksiz. (bax: the thin red line) filminin ilham mənbəyi olmuş bu filmi zerkalo filmindən öncə izləyin.

110. The Diving Bell and the Butterfly (2007) - Bunun daha məşhur versiyası The İntouchables filmidir. Yəni eyni ssenari deyil fərqli-fərqli bioqrafiya filmləridir. Amma həyatları bir-birinə oxşayır. Yəni misal çəkdiyim filmi bəyənən bu filmi də mütləq bəyənəcək.

111. Lord of War (2005) - Nicolas Cage-nin ən yaxşı filmlərin başında gəlir. Filmin balı həqiqətən də öz dəyərindən çox-çox aşağıdı. Yəni belə amerikanı yıxıb sürüyən filmlər çox zaman ört-basdır edilir ki, kütlə izləyə bilməsin. Bu film haqqında danış-danış bitməz. Çox incə mesajlara sahib olan filmdi. Bu müharibələrin səbəbkarlarını göstərir. Həyatda qalmaq üçün müharibəyə daxil olma əsas da özünlə..

112. Magnolia (1999) - Paul Thomas Anderson tərəfindən çəkilmiş mükəmməl filmdir. Rejissorun kənarda qalmış digər filmi The Master (2012) filmidir. Onu da bu siyahıya əlavə etmək xoş olardı amma o qədər film var ki, ona görə istəyirəm bura qeyd edim. Keçək Magnolia filminə. İlk öncə filmi anlamaq üçün bibliyanın təməllərini bilmək lazımdır. və yaxud daha sonra açıb analizlərinə göz ata da bilərsiz. Hər bir ailənin uşaqlara təsirlərinin nə dərəcə düzgün olmasını onların həyatlarının məhv etməməsini göstərən hər səhnəsi dram olan bir filmdi. Həmçinin özündən sonra çəkilən Crash filminə də ilham mənbəyi olmağı bacarıb.

113. Manhattan (1979) - Woody Allen-nin sevdiyim filmlərinin başında gəlir. Həqiqətən də öz janrının ustasıdır. Nyu-York aşiqi olan Allen-in sevgilisinə yazdığı bu sevgi məktubunu mütləq gözdən keçirik.

114. Mar adentro (2004) - Yenə bir həyat hekayəsi, yenə the intouchables filmi tərzində yenə təsir edici bir film. Bəlkə də bu hekayəni başqa rejissor çəksəydi belə alınmazdı. Ona görə Alejandro Amenábar-ıda xüsusi olaraq təbrik etmək lazımdı. Javier Bardem isə məni həqiqətən məhv elədi. Çox fantastik aktyordu.

115. Biutiful (2010) - Deyir ki, ata , beautiful sözü necə yazılır ? Atası da deyir ki, elə deyildiyi kimi və kinonun adı olur biutiful..Bax belə içdən filmdi. Alejandro G. Iñárritu -nun ən yaxşı filmlərindən biridir. Amma nədənsə tənqidçilər onun 21 Grams filmini daha çox sevir. Mən isə o trilogiyanın ilk filmi olan Amores Perros-u daha çox bəyənirəm. Nə isə hələ də kino izlərkən üzünüzə şillə dəyməyibsə bir göz atın sizi şilləsin. Bu filmi əsasən ölkədən kənarda yaşayanlar izləsin. Barselona xəyallar şəhəri Avropanın Disney kimi rəngarəng şəhəri..Amma bir də digər tərəfindən baxın almanın çürük olan tərəfindən..

116. My Left Foot (1989) - Christy Brown-un öz həyatını ələ aldığı Soy ayağım romanı əsasında çəkilmiş mükəmməl dram filmlərindən biri. İllər keçdikdən sonra belə yenə eyni təsiri bağışlayar. Kitabını oxuyarkən kövrəldiyimi çox yaxşı xatırlayıram. Amma filmini izlədikdən sonra yenə eyni hissləri yaşadım. Amma bu hissləri mənə yaşadan bir isim də var idi ki, utumayaq onu - Daniel Day-Lewis. Baş əyirik qarşında.

117. Serpico (1973) - Sidney Lumet-in underrated olmuş amma çox dəyərli filmidir. Filmin hekayəsi Frank Serpico haqqındadır. Hələ bir ara onu həyata döndərən həkim haqqında da qeyd etmişdim hansı ki, həmin həkim türkdür. Frank Serpico öz kitabında da buna yer verib və ona dərin təşəkkürlərini bildirib. Al Paçino-nun az bilinən mükəmməl filmlər silsiləsindəndir.

118. Changeling (2008) - Mənə görə A. Jolie-nin ən yaxşı filmidir. Mistik ab-hava çox gözəl verilib. Öz dönəmində bir xeyli piar olunsa da sonradan az insanın diqqətini çəkdi. Filmin hekayəsi real hadisələr əsasında çəkilib və ana rolunda olan Jolie-nin uşağı qaçırılıb. Ana uşağının axtarışındadır. Lakin bu yolda ona kömək edənlər Amerika ədalətinin üz qarası Los Angeles Polis departamenti olacaq.

119. The Stoning of Soraya M. (2008) - Kino olaraq çox güclü olmasa da ssenari olaraq çox ağır və təsiredicidir. Əsasən filmi izləyən xanımlar təsirindən gec çıxır. Son səhnə məni məhv eləmişdi.

120. The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford (2007) - Mükəmməl soundtracklərin olduğu yaxşı bioqrafiya filmlərdən biridir. Filmin adı əslində bir spoiler daşıya bilər. Lakin filmin vermək istədikləri tamamilə başqa bir şeydir. Bir insanı öldürmək olar amma bu səni şərəfli biri etməz. Brad Pitt və Casey Affleck kimi aktyorların yer aldığı və mənə görə izlənməli olan filmlərdən biridir.

121. The Breakfast Club (1985) - Çəkilmiş ən yaxşı gənclik filmidir və hər zaman da gənclik filmlərin başında gələcək. Gənclik filmi deyəndə tumançağ qızları nəzərdə tutmursunuzsa göz atın.

122. The Thin Red Line (1998) - Terrence Malick tərəfindən çəkilmiş ən yaxşı müharibə filmlərinin başında gəlir. Rejissor şou çıxarıb həqiqətən. Müharibənin əsgərlər üzərində buraxdığı psixoloji qalıntılarını göstərir. Qarabağ müharibəsi istəyən hər kəsə bunu izlətmək lazımdı deyəcəm də burda izah olunanları o patriotlar anlamaz. Müharibə filmi deyəndə dış-dış zad başa düşmürsünüzsə real müharibənin gətirdiyi nəticələri, ağır qalıntıları görmək istəyirsinizsə göz atın. Yox dış-dış həvəskarısnızsa pearl harbour zad izləyin.

123. Beetlejuice (1988) - Tim Burton bunun ikincisini çəkəcəyini açıqlayıb. Ümid edirəm uşaqlıq klassiklərinə toxunmaz. Bəlkə də bir neçə dəfə izlədiyim nadir filmlərdən biridir. İllər ötür amma verdiyi o hisslər keçmir. michael keaton -a da halal olsun. O da mükəmməl iş çıxarıb bu rolu ilə. Uşaqlıqda bir çoxumuzu qorxutduqları xoxan mənim üçün bu filmdən gəlir.

124. Head-on (2004) - türk əsilli Almaniya vətəndaşı fatih akın-ın çəkmiş olduğu ən diqqət çəkici filmlərdən biridir. Almaniyanın modern dünyaya keçməsi, divarların yıxılması və migrantlara yaradılan şəraiti açıq şəkildə çox gözəl göstərib. Təbii ki, rejissorun seçmiş olduğu əvvəllər porno sektoru ilə məşğul olan Sibel kekili-yə də ayrıca təbrik düşür. Hər kəsin məncə izlənmə siyahısında olmalı filmdir. İçindəki səhnələr insanın qəlbini parçalayır. Bu film haqqında bir türk istifadəçinin fikri. Həqiqətən hər şeyi çox gözəl izah edib.

-duvara karşı var mı? (filmin türk dilindəki adı)
-yok be güzel abim, toplattılar onu.
-hmm
-abi sen erotik tarzı bişey mi arıyosun?
-yoo

Bu film heç bir zaman bu kateqoriyada olmadı. Vermək istədikləri göstərdikləri deyildi. Bu film haqqında uzun yazardım amma bura yeri deyil.

125. Kader (2006) - Zeki Demirkubuz-un çəkmiş olduğu bədənimizdə ruhların yoxa çıxması daha dəqiq ruhsuzlaşmağımızı göstərən filmlərdən biridir. Amma bu filmdən öncə Masumiyet (1997) filmini izləmək lazımdır. O son səhnə üçün izləməyə dəyər. Üç insan arasında gedib gələn hekayələr, sevgi nə desən var.

126. Korkuyorum Anne (2004) - Türk rejissor Reha Erdem-in çəkmiş olduğu diqqət çəkici filmlərdən biridir. Sözün düzü onun Kosmos (2010) filmi daha mənalıdır. Lakin istifadə olunan fəlsəfəni anlamaq qəlizdir. Ona görə o filmi deyil bu filmi əlavə edirəm siyahıya.

+Köpekler bizi, içimizde kemik olduğu için mi ısırırlar Neriman teyze?
-Hayır içimizde kalp olmadığı için ısırırlar.

127. The Man Who Wasn't There (2001) - Coen qardaşların çəkmiş olduğu baş rolda Billy Bob Thornton , Frances McDormand kimi aktyorların yer aldığı hadisələrə vecsiz yanaşan bir insan haqqındadır.

128. Sophie's Choice (1982) - yəhudi soyqrımı haqqında çəkilmiş ən təsirli filmlərin başında gəlir. Ümumiyyətlə Alan J. Pakula-nın işləri həqiqətən təqdirə layiqdir. Meryl Streep isə öz işinin öhdəsindən yaxşı gəlib bir sözlə soyqırımla bağlı fimləri sevirsinizsə göz atın. Tək neqativ yönü vaxtının uzun olmasıdır.

129. True Romance (1993) - Quentin Tarantino-nun yazdığı Tony Scott-un rejissoru olduğu tarantino üsulu romantizm bu olsa gərək. Deməli cütlük qəribə şəkildə tanış olur və evlənir daha sonra isə maşınların arxasında bir çuval narkotik tapırlar bunu satıb pul qazanmağı düşünən cütlüyün hekayəsidir. Soundtrackler isə mükəmməl idi.

130. Being There (1979) - yer-yer güldürən yer-yer düşündürən filmlərdən biridir. Daha çox qara yumorun hakim olduğu film çox underrated qalıb. Durduq yerə Peter Sellers necə güldürmüşdü.. Hekayənin qəhrəmanı Chance adlı biridir. O villaların birində bağbanlıq edir tək əyləncəsi televizor olan Chance biraz da əqli qüsurlu biridir. İzlərkən Forrest Gump (1994) filmini xatırlatmışdı.

131. A History of Violence (2005)

132. Crash (2004)

133. The Devil's advocate (1997)

134. Savrseni krug (1997) - Bosnia müharibə haqqında çəkilmiş mükəmməl filmlərdən biri. Hamza adlı şair ailəsi onu tərk etdikdən sonra evinə geri qayıdar. Evdə isə 2 yetim uşağın qaldığını görər. Həmçinin uşaqlar evdə yaralı bir itə baxırlar. İnsanlara insanlığı göstərən mükəmməl bir film.

"Sonda özümü asmaqdan qorxuram.
Bir çoxunun sonu bu oldu, burda və hər yerdə.
Günlər uzun gəlir, gecələr uzun gəlir,
İllər uzun gəlir, aşiq olmadan,
Sevgi suyu olmadan, sevgi havası olmadan.
Əlbəttə bu məntiqin səsi deyil.
Heç bir problemi həll etməyə kömək olmur.
Amma nə zaman gözlərimi bağlasam,
Öz sərhəddimi xəyallarımla keçmiş görürəm.." (c) Ademir Kenovic

135. No Man's Land (2001) - "Bir yerlərdə bi cinayət işlənir və siz tərəfsiz olduğunuzu söyləyib müdaxilə etmirsinizsə bu sizin tərəf tutmağınız mənasına gəlir.."

1993-cü il Bosnia -dakı müharibəni fərqli yönlərdən göstərən sadə amma bir o qədər təsirli film. Antimilitarism-in nümunəsi kimi göstərə bilərəm. Çünki bir insanın tərəfsiz olmasının nə kimi çətinliklərə gətirib çıxaracağını göstərir. Bosnia xalqı müsəlman olduğu üçün Avropanın ortasında məhv olunmağa çalışırdı. Hər zaman ki, kimi bütün dünyanın görüb səssiz qaldığı , soyqırım edilən Bosnia xalqı. Onsuz Birləşmiş Millətlər Təşkilatı adlanan qurum dünyada axan hansı qanı dayandırıb ki ?!

136. Tangerines (2013) - 1992-ci il Qafqaz bölgəsində Çeçenlər və Gürcülərin müharibəsi..Dünyadakı bütün müharibələr kimi lazımsız və lüzumsuz.. Baxıb dərs çıxarılası bir film. Müharibənin, milliyyətciliyin, liderlik anlayışın nə qədər də mənasız olduğunu göstərən bir film. Öldürmək çox asandır. Əsas olan yaşatmaq, barışdırmaqdır.

Bundan savayı gürcülərə çıxardığı işə görə əhsən demək lazımdır. Bu qədər aşağı bücdə ilə (650.000 €) nələr edilə bilər.

137. Das Weisse Band (2009) - bir uşağın gözündə anladılan hekayələr hər zaman diqqətçəkicidir. eynilə burdakı uşağında verdiyi suallar çox diqqətçəkici və düşündürücü idi. Haneke-nin çəkmiş olduğu və təsirindən uzun müddət çıxa bilməcəyiniz bir filmdir.

138. Headhunters (2011) - Az tanınan keyfiyyətli action filmlərdən biridir. Heç sıxılmadan izlənə bilər.

139. Songs from the Second Floor (2000) - yaşantımız bir zamandır və zaman axan bir yoldur. Bu insanlıq hara gedir ? İzlənməsi çətin , bitdikdən sonra anlaması bir o qədər çətin amma anladıqdan sonra həzm edilməsi bir xeyli çətin olan ən diqqət çəkici skandinaviya istehsalı filmlərdən biridir.

140. Voces inocentes (2004) - 12 yaşına girmək istəməyən müharibənin ortasında qalmış və uşağlığı məhv olmuş, çarəsizliyin hökm sürdüyü dram filmi. Mütləq izləmə siyahınızda olmalıdır.

141. Anatomy of a Murder (1959)

142. belle de jour (1967) - luis buniel tərəfindən çəkilmiş incə burjua tənqidləri olan bir qadının psixoloji filmidir. aktyor kimi luis buniel-i də izləmək olur.

Ardi - #266765

davide moscardelli | idman